Bij duurzaamheid denken wij aan het uitdragen van: maatschappelijk verantwoord leven, milieu, ecologie en toekomstgericht denken. Mensen zijn er op gericht om geld te verdienen en van de welvaart te genieten. Daarbij worden er nogal eens keuzes gemaakt die op langere termijn niet gunstig zijn voor het leefklimaat op aarde. De mensheid van nu heeft ook een verantwoordelijkheid voor de toekomstige generaties zodat ons nageslacht ook gezond kan leven. Onze huidige manier om voedsel te verbouwen is niet duurzaam. De landbouw zorgt wereldwijd voor een flink aantal problemen, zoals:

• CO2 uitstoot
• Achteruitgang van bodemleven en bodemvruchtbaarheid
• Uitspoeling van belangrijke voedingstoffen in de bodem
• Achteruitgang van de biodiversiteit, door monoculturen, doordat er slechts één gewas verbouwd wordt.
• Toename van resistentie voor plantenziektes en bij plaagdieren voor bestrijdingsmiddelen waardoor er steeds nieuwe en veelal schadelijkere chemicaliën gebruikt moeten worden
• Verschraling van het voedselaanbod, omdat landbouwers zich richten op het verbouwen van slechts enkele gewassen die op de wereldmarkt goed geld opleveren.

Het is een uitdaging om bovenstaande problemen aan te pakken. Willen we de aarde ook voor de komende generaties leefbaar houden dan moet de landbouw oplossingen vinden voor deze problemen. Als we kijken waarom deze problemen met de huidige landbouw optreden dan zijn er twee fundamentele redenen die problemen veroorzaken. Dat zijn monoculturen en het gebruik van eenjarige gewassen.

Monoculturen

Door grootschalig één gewas te verbouwen creëren we een paradijs voor organismen die op dat gewas parasiteren. Hierdoor zullen ze zo massaal voorkomen dat we wel aan plaagbestrijding moeten doen.

Eenjarige gewassen

Eenjarigen bedekken de grond slechts een deel van het jaar. De rest van het jaar ligt de grond braak en krijgen voedingstoffen de kans om weg te spoelen.

In de natuur groeit er nooit slechts één gewas. Doordat er verschillende gewassen door elkaar groeien kunnen plaagorganismen zich minder goed vermeerderen door minder voedselaanbod en meer natuurlijke vijanden. In een bos worden voedingstoffen beter vastgelegd omdat er grote hoeveelheden organisch materiaal ontstaan dat als voeding dient en waardoor veel C02 uit de atmosfeer wordt vastgelegd Dit in tegenstelling tot een landbouwgebied dat juist C02 uitstoot veroorzaakt omdat het organisch mate- riaal verdwijnt. Het lijkt logisch dat onze landbouw beter gebaseerd kan worden op het ecosysteem “bos”. Als we dat voor elkaar krijgen, in plaats van een eenjarige monocultuur dan zou dit een enorme bijdrage aan een duurzame samenleving betekenen!
Een “voedselbos” is een landbouwmethode die precies dat beoogt. Met voedselbos “BuitenZinnig” willen wij een natuur1ijk ogend bos realiseren. Het gaat dan niet alleen om de voedselproductie, maar het moet er ook aangenaam vertoeven zijn. Niet alleen voor mensen, maar ook dieren zullen er een plekje vinden waarvoor in onze huidige industriële landbouw geen plek meer is. De focus zal vooral liggen op kleinschaligheid. De oogst moet handmatig, met behulp van vrijwilligers binnengehaald worden. Juist doordat er veel verschillende planten groeien en bloeien kan er van het vroege voorjaar tot de late herfst geoogst worden waardoor er toch een hoeveelheid geproduceerd wordt die vergelijkbaar kan zijn met een monocultuur. Maar dat dan wel zonder gewasbeschermingsmiddelen, kunstmest en met niet al te veel moeite. Verwacht kan worden dat na 15 tot 20 jaar een stabiele productie bereikt is. Wel is het mogelijk een variant te bedenken waarbij een zelfde gewas op rijen wordt aangeplant.